کلبه تنهایی من

کلبه تنهایی من

کلبه تنهایی من

کلبه تنهایی من

یادت نرود...

بالاترین نیاز عاطفی هر کس، مورد تحسین واقع شدناست. چیزهای کم اهمیت را تشخیص بده و سپس آنها را نادیده بگیر. خود را با معیار های خودت بسنج، نه معیارهایدیگران. مراقب مشکلات بزرگ باش. آنها گاه در لباس "فرصت های بزرگ" خود را نشان می دهند. دعا کن اما نه برای به دست آوردن اشیا، بلکه برایبه دست آوردن عقل و شجاعت. به دیگران فرصتی دوباره بده، اما نه سه باره. هرگز در هنگام خشم،دست به عمل نزن. کم تر در قید این باش که چه کسی حق دارد.بیشتر در قید این باش که چه چیزی حق است. ابراز شادمانی را یاد بگیر، حتی اگر قلباً شاد نباشی. خودت را به راحتی زیر دست و پا نینداز. یاد بگیر که کوتاه و مودبانه " نه " بگویی. پل های پشت سر را خراب نکن. متعجب خواهی شد اگر بدانی بارها ناچار خواهی بود از همان رود خانه عبور کنی. ابراز مخالفت توام با خوشرویی را یاد بگیر. مردم دار باش. هرگز کسی را عمدا از خود نرنجان. طوری زندگی کن که بتوانند روی سنگ قبرت بنویسند:" متاسف نبود ." فریب نخور. اگر چیزی ظاهرا بهتر از آن است کهحقیقت داشته باشد، احتمالا حقیقت دارد. در توضیح به هم خوردن یک رابطه عاشقانه، به سادگی بگو:" تقصیر من بود ." به خاطر داشته باش که هیچ کس چیزی را به تنهایی به دست نمی آورد. قلبی سپاسگزار داشته باش و در قدردانی از کسانی که به تو کمک کرده اند، تعجیل کن.
نظرات 1 + ارسال نظر
دریا پنج‌شنبه 19 مرداد‌ماه سال 1391 ساعت 03:01 http://azjensebaran.blogsky.com

بسیار زیبا بود!!!

مرسی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد